Er gaat geen dag voorbij of het gaat over ‘Me Too’ en ongewenste intimiteiten. Ook ik had onlangs een uitgebreid gesprek met een jeugdvriend en door dat gesprek vielen de schellen van mijn ogen. Ik was daarna compleet in verwarring want ook ik was vroeger heel kwetsbaar voor ongewenste seksuele intimiteiten. Ik had me dat nooit gerealiseerd… !
Ik deel dit omdat ik dit onderwerp ook onder de aandacht wil brengen bij de lezers van mijn blogs. Ik denk dat er over autisme en ongewenst (seksueel) gedrag veel te vertellen is.
Mijn gesprekspartner wees mij erop dat ik vroeger geregeld de indruk gaf dat ik seksuele toespelingen en ogenschijnlijk onschuldige gedragingen van zijn kant wel leuk vond en er ook wel voor voelde maar dat er verder niets van kwam doordat de man in kwestie getrouwd was met mijn vriendin van toen. Samen waren zij vrij progressief en dat vond ik leuk aan dat stel. Ik vond daar veel warmte en gezelligheid en we hadden ook veel openhartige gesprekken over van alles en nog wat (ook wel over relaties en intimiteit).
Nu hij en zijn vrouw uit elkaar zijn, hebben wij een ander contact. Hij zocht weer erotisch getinte toenadering, dat ik afwees. Hij begreep dat niet want vroeger vond ik het toch leuk? Ik was dat op dat moment helemaal vergeten, het had ook geen indruk op mij gemaakt. Maar nu dit opnieuw ter sprake werd gebracht, kwamen ook herinneringen aan andere situaties waarin dit speelde, bij mij terug. Omdat hij nogal vasthoudend is in zijn gedrag probeer ik hem nu zoveel mogelijk te mijden. Daarbij geef ik ook mijn grenzen aan, maar het voelt alsof er daarna niets meer van dat contact overblijft. Ik vind dat niet leuk om te doen, het voelt ook alsof ik het vroegere contact met hun samen nu ook herdefinieer en afwijs. Maar dan gaat mijn vroegere vriendin mee in deze afwijzing en die is niet meer aanspreekbaar (dat is een ander verhaal). Dat voelt heel erg ongemakkelijk.
Waar ik erg van schrik, is dat ik vroeger, niet alleen bij hem, toch vaak meeging in gedrag waar ik me helemaal niet bij thuis voelde. Ik deed dat om ‘een leuke vrouw’ gevonden te worden en om niet afgewezen te worden vanwege mijn truttigheid. Ik wist niet wat normaal was; wel zag ik veel om mij heen en dat vulde ik dan maar in als ‘gewenst’ en populair gedrag: zo hoor je er ook bij. Tot op het randje. En soms eroverheen. En ik voelde me daar in die situaties nooit fijn bij. Werd er ook angstig van en afhoudend in latere relaties. Gelukkig is er niet iets gebeurd met nare consequenties, maar ook in deze milde vorm ervaar ik dit als heel bedreigend. Ik heb dus nog geluk gehad (of genoeg afweer getoond), het had heel anders kunnen lopen.
En ik heb me nooit gerealiseerd, tot nu toe dus, dat ik door mijn autistische kenmerken (ik wist immers nog niet dat ik hiermee behept was) voor een deze vorm van camoufleren koos om mijn instabiele antennes voor wat wel en wat niet normaal was te verbergen. Ik deed me totaal anders voor dan dat ik mij voelde. En dat alleen om er maar bij te horen. Is het dan gek dat ik ook heel lang moeite heb gehad om mijn seksuele identiteit te ontdekken? Nog steeds verkramp ik als iemand (een man, zeker als ik hem leuk vind) op die golflengte toenadering bij mij zoekt. Ik heb altijd gezegd dat ik alleen een kans maak op een leuk intiem leven als ik zelf niet door heb dat dit zich aan het ontwikkelen is. Ik heb uiteindelijk wel relaties gehad hoor, maar deze waren niet voor het leven. Daar wijd ik hier niet verder over uit.
Ik denk dat ongewenste seksuele intimiteiten zeker bij vrouwen en anderen met een (nog onbekende) subtielere uitingsvormvorm van autisme, gangbaarder zijn dan we denken. In mijn rol als kerngroeplid van EVA (autisme en vrouwen van de NVA) zal ik hier ook zeker aandacht voor bepleiten.