Presentatie in Franeker t.g.v. opleiding MEE Friesland in samenwerking met Mirjam Harmsen voor medewerkers van de MEE-gebiedsteams van de gemeente Waadhoeke.
Vooraf
Na mijn 60e jaar de diagnose gekregen.
Dat is belangrijk omdat ik lang onbewust van mijn autisme voor enkele ‘belemmeringen’ heb moeten compenseren. Heb veel gedrag van anderen afgekeken en vervolgens ‘geleend’.
Vroeg geregeld bevestiging omdat ik niet wist ‘hoe het moest’ of deed ik vanuit mezelf onhandige dingen.
In mijn omgeving werd negatief op mijn gedrag gereageerd met ‘jij bent altijd zo met jezelf bezig’, ‘jij zoekt altijd bevestiging’, ‘jij wilt er altijd bij horen’ of ‘jij doet dingen waarvan je denkt dat je daar goed in bent maar je wilt het helemaal niet echt’.
Dat ervaarde ik als falen en dat maakte mij angstig. Ik had geregeld nachtmerries over straf en dood moeten die vanaf het moment dat ik de diagnose had, waren verdwenen. Ik had niet alleen het gevoel dat ik er niet bij hoorde, meestal eigenlijk het gevoel dat ik ‘mislukt’ was.
Waarin uit de ASS zich bij jou?
Paradoxaal genoeg zie je mijn ASS amper: ik lijk een vlotte, vrolijke, humoristische vrouw. Mijn huisarts was eerst ook niet te bewegen om mij voor diagnostisering door te verwijzen (terwijl mij dat werd geadviseerd door Ina Van Berckelaer, de goeroe op het gebied van autisme!).
Het autisme uit zich in mijn ‘inner speech’, in mijn onzekerheid in relaties in twijfels over het beeld dat de ander over mij heeft en het aanhoudend onzeker zijn over mijn functioneren. Als een reactie/bevestiging van de ander uitblijft kan ik heel wankel worden en in een put zakken.
Bij mij was het jarenlang vruchteloos zoeken van hulp binnen de GGZ, achteraf bekeken, een indicatie. Zelfs 6 jaar psychoanalyse gaf niet de nodige aanknopingspunten om aan autisme te denken.
Ik merk nog steeds vaak dat ik geen ‘verbinding‘ met mezelf ervaar; het gevoel een lege huls te zijn. Ik vind deze wel (een soort van) als ik bepaalde boeken lees of films zie waarin ik mee-vibreer met de emoties die daar getoond worden. Daar vind ik dan herkenning.
Bij intieme relaties blijf ik ook zoeken naar die bevestiging maar daar komt bij dat ik niet over de juiste antennes beschik om op non-verbaal intiem gedrag te reageren. Ik reageer soms juist helemaal niet (omdat het signaal van de ander niet aankomt) of reageer terughoudend omdat ik niet weet wat erop volgt. Het geregeld vragen van wat er van mij verwacht werd, wekte vaak irritatie op of leidde tot afstand in het contact.