Gewoon een tamelijk korte blog tussendoor (ik was eigenlijk met een andere blog bezig…). Maar ik zat zo te genieten van dit mooie weekend waarin ik ook een voor mijn doen grote beslissing heb genomen door voor mezelf te kiezen en meer te gaan doen wat ik leuk vind. Vandaar de titel van deze blog.
Normaal ben ik nooit zo sterk in het nemen van beslissingen, maar ik begin eindelijk door te krijgen wat ik leuk vind, wat ik wil doen (of niet doen) en waar mijn kracht ligt. Altijd maar dat kijken naar anderen en hopen op bevestiging; dat moet nu maar eens afgelopen zijn. Dat begint me aardig te lukken, moet ik zeggen.
Beslissen
Het begon voorzichtig met mijn beslissing om het voorzitterschap van EVA neer te leggen. Na confrontaties met dilemma’s met een grote rol van een herijking van contacten met mijn familie en vrienden (met heel verschillende verklaringen), kon ik achteraf gezien haast niet anders dan op de rem trappen en naar mijn eigen behoeften kijken.
Doen waar ik me sterk en veilig in voel
Intussen heb ik ‘ontdekt’ dat ik voldoening vind in dingen doen waar ik goed in ben en dat te doen. De meeste voldoening geeft het doen van klussen in de tuin en artikelen schrijven en interviews afnemen aan mensen. Het verhaal van een ander boeit mij, niet om er een relatie of verbintenis mee aan te gaan want daar ben ik niet goed in (zie mijn vorige blog). Ik blijf het liefst een beetje op afstand, aan de beschouwende kant.
Dat was overigens ook zij bij EVA: ik wilde wel de grote lijnen, doelstellingen en missie maar ook structuur van deze groep uitschrijven, maar niet bezig zijn met het meer directe contact gericht op actie voeren en belangenbehartiging. Daar ligt niet mijn sterke kant. Ik heb wel behoefte aan sociaal contact, graag zelfs, maar ben niet sterk in de verbinding en het ‘echte’ relationele werk, wat dat ook moge zijn 😉. Meestal verdwijn ik graag weer wat naar de buitenkant (al hoewel ik dat wel graag anders zou willen).
Eerder beschouwen dan verbinden
Omdat ik pas onlangs ontdekte dat ik me minder veilig voel in verbinden en intuïtieve relaties heb ik mij – toch ook om hier in het dorp ook met mensen in contact te komen – gestort op twee projecten. Het ene is redactielid van de lokale website. Daarvoor redigeer ik tekstjes en berichten van anderen maar neem ik ook interviews af aan dorpsgenoten.
Het andere is ook redactioneel gericht: het schrijven van teksten voor een website over duurzaamheid. Een project dat sterk in ontwikkeling is, maar ook vrij technisch van aard. Er is een deel dat over de ‘kleine’ verduurzaming gaat, wat mensen thuis kunnen doen e.d., maar ook een steeds groter wordend deel dat over grote projecten gaat (een Zonneroute langs een snelweg, laadpalen en deelauto’s e.d.). Dat laatste hoort erbij, maar dat trekt mij niet zo. Het staat te ver van mijn belangstelling af.
Intenties en structuur
Bij dat duurzaamheidproject zou ik me richten op het (her-)schrijven van technische in publieksvriendelijke teksten. Maar dat kanaal is nog niet duidelijk gestructureerd zodat er soms ineens van die minder toegankelijke teksten van anderen tussendoor glippen (waardoor ik het nakijken heb). En zo meer. Dus dat ga ik afstoten. Wanneer ik dat naar buiten ga brengen, weet ik nog niet. Er zijn eerst nog enkele ‘gemarkeerde’ gebeurtenissen zoals de lancering van de nieuwe website en een bijeenkomst waarin de actuele stand van zaken wordt gedeeld met een aantal genodigde (hotemetoten). Daarbij heb ik ook een taak en ben ook wat verplichtingen aangegaan. Maar er gebeurde iets dat ik hier niet ga herhalen en eerst werd ik woedend. Nu ben ik overtuigd van mijn juiste inzet en intenties. Als ze dat niet waarderen dan maar niet. En voel me hier rustig onder deze opvatting die deze keer echt uit mijn hart komt.
Gezellig met mezelf
Vandaag kwam ook een toch wel vrij nieuw gevoel bij me boven: ik kan het best leuk hebben met mezelf. Gister heb ik gezellig en smakelijk bij mijn vriendin gegeten en vandaag ben ik weer gewoon thuis. Daarvoor heb ik eindelijk eens een andere vriendin uitgebreid opgebeld en bijgepraat, Ik had echt ‘goeie zin’. Wel wil ik graag vaker en meer contact met anderen, maar als ik een interview kan afnemen vind ik daar ook veel voldoening in. Zo spreek ik genoeg mensen en heb genoeg te doen. Ik verveel me absoluut niet.
Leuke dingen doen
En ik heb gister gewoon toch ook een leuk interview gepubliceerd met de plaatselijke dominee. Ik als leek, wie had dat verwacht?
Vandaag en gister was het prachtig weer. Ik heb in de tuin gewerkt en vandaag een poos in de zon zitten lezen. En de was lekker buiten laten drogen.
En toen zat ik zojuist achter in de tuin in mijn prieeltje in de zon – daar heb ik ook bovenstaande foto gemaakt van een Clematis die bijna bloeit – en toen voelde ik zo’n heerlijk tevreden gevoel over me heenkomen dat ik gelijk de titel van deze blog bedacht en naar mijn pc ben geklommen! Welnu. Ik heb er vrede mee, dat ik me wil richten op de dingen waar ik voldoening in vind, me veilig in voel en die ook ‘nuttig’ zijn. En dat ik niet per se dingen moet doen die ik zou willen kunnen (maar dus niet kan). En daarbij de eisen die ik altijd stelde aan de kwaliteit van mijn inbreng in (intieme) relaties niet meer zo analyseren en mijn aandeel daarin gewoon accepteren. Gewoon leren zijn zoals ik ben; mijn intenties zijn oké en dat is voldoende.
Ook wel eens leuk. En weer denk ik dat ik een grote stap gemaakt heb!