laat leren leven met autisme…
Deze website ben ik gestart omdat ik een leven lang met autisme heb geleefd terwijl ik dat het grootste deel van mijn leven niet wist, en er nu over wil vertellen. Toen ik het, pas na mijn pensionering, eenmaal wél wist wilde ik het aanvankelijk van de daken schreeuwen! Maar daarin schuilt het risico dat men mij niet begrijpt of niet wil begrijpen, mij gaat mijden of anderszins mij niet meer serieus neemt. Ik durfde het risico op verwijdering niet aan, ik verschool mij altijd al zo veilig achter gecamoufleerd gedrag waardoor mijn echte ik lekker op afstand bleef.
Daar wil ik nu iets tegenover stellen.
Ik heb jarenlang een wezenlijk onderdeel van mezelf ontkend, verstopt of niet willen accepteren. Dat deel heeft mij natuurlijk beperkt, maar zeker ook veel opgeleverd!
Nu ben ik als persoon zo ver dat ik mezelf als één geheel wil zien, met scherpe en ronde kantjes maar zeker de moeite waard. Vandaar dat ik nu maar in het diepe spring. En de risico’s voor lief neem.
Maar, voordat ik verder ga, wil ik hier mijn behandelaar uit Drenthe bedanken. Ik draag deze website aan hem op omdat hij het was die mij op het juiste spoor heeft gezet en mij handvatten heeft leren gebruiken om laat te leren leven met autisme: op weg naar een compleet persoon! In de volgende pagina ‘Dank aan mijn behandelaar’ schrijf ik hier meer over.
De risico’s van kwetsbaarheid hangen ook samen met de bron van die kwetsbaarheid: heb je een (zichtbare) lichamelijke aandoening, dan is het vrijwel direct geaccepteerd dat je daar open over bent. Niet dat mensen direct begrip voor jouw omstandigheden tonen, maar dat is een ander onderwerp.
Als je iets neurologisch of psychisch hebt, of een vorm van onzichtbare verstandelijke beperking of ‘niet-aangeboren’ hersenletsel, dan loop je veel meer risico op verwijdering om verschillende redenen:
* men weet vaak niet hoe met je om te gaan, of
* hoe je op waarde te kunnen schatten, of
* het is lastig om de juiste toon te treffen.
Welnu, een heel verhaal als inleiding op en aanleiding tot deze website. Zelf heb ik een onzichtbare aandoening die bij mij vooral te maken heeft met (sociale) informatieverwerking. Een hersenprobleem, en in mijn geval heet dat autisme.
Door daar openhartig over te vertellen, over wat ik wel en wat ik niet (of moeilijk) kan, hoop ik niet alleen mensen aan te spreken die zelf ook direct of indirect met autisme te maken hebben, maar vooral ook mensen die ‘gewoon’ (als collega of teamgenoot) wel eens te maken hebben met mensen met autisme.
Ik wil niet-autisten graag kennis laten maken met een vrouw die een heel gewoon leven leidt en bij wie je niet merkt dat zij ergens door beperkt wordt, maar die daar wel zelf geregeld last van heeft. En dan ben ik nog maar 1 voorbeeld….
En dat alles is de reden dat ik me eraan heb gewaagd mijzelf via deze website aan de wereld te tonen. Met alle risico’s van dien!
