Laat leren leven met autisme, het kan!
Deze week heb ik als ervaringsdeskundige een paar keer meegewerkt aan een training van de MEE Academie Noord. Ik schaaf die presentaties elke keer een beetje bij en merk, ook door de wisselwerking met de cursisten, dat ik in mijn beleving echt nog steeds groei!
Ik heb een heftige zomer achter de rug. Was erg somber, sliep, en slaap heel slecht, en heb naar professionele ondersteuning gezocht, maar dat lukte niet. Mijn lieve kat Baloe stierf heel onverwacht in zijn tweede jaar, ik had een confrontatie met een familielid waardoor mij duidelijk werd hoezeer (onbekend en onbegrepen) autisme binnen een gezin tot levenslange ‘groeven’ kunnen leiden. Dat vraagt om een herijking van de verhoudingen, maar is ook goed. Ik ga hier in een komende blog nog verder over door.
Verder kan ik mijn ervaringen tijdens mijn (vroege) jeugd hoe langer hoe beter plaatsen en – en dat is nieuw voor me – herbeleven. Niet om zielig te doen maar juist om ze duidelijker te kunnen inpassen in mijn leven. Ik bedoel daarmee niet dat ik erin blijf hangen maar juist een dimensie kan beschrijven die voor het verloop van mijn leven cruciaal is. Ik heb geleerd om, ondanks mijn uiterst negatieve zelfbeeld en het gevoel een lege huls te zijn, te blijven analyseren hoe ‘het dan wel moest’ en ik begin daar langzaam achter te komen.
Laat leren leven met autisme gaat over je eigen autisme kennen en accepteren, leren waar de grenzen liggen tussen wat door jouw autisme komt en wat ‘gewoon’ bij het leven hoort, en tenslotte over het belonen en bekrachtigen van je zelfrespect. Ik heb daar in de loop van mijn blogs en presentaties al het een en ander over geschreven, maar het begint nu allemaal op zijn plek te vallen.
Dit alles neemt niet weg dat ik er nu ook achter kom dat ik mijn grenzen heb. Deze worden mij ook duidelijker. Ik zet de rem op activiteiten die mij in de avond kunnen uitlokken om ermee verder te gaan – ik ga altijd tot ‘het gaatje’ – dus heb ik de mailsignalen van zowel telefoon als tablet uitgezet. Ook heb ik op mijn telefoon nog maar 1 sociaal medium, en dat is Instagram. Dat is voor het delen van spontane foto’s. Andere, ook de bedrijfspagina’s van Facebook en LinkedIn die ik beheer zijn alleen beschikbaar via mijn desktop pc. Dat geeft een hele hoop rust … alhoewel, de meldingen stapelen zich dan wel op.
Deze weken ben ik heel druk met van alles door elkaar, maar tot nu toe red ik het (zij het soms met wat grimmigheid, maar dat heeft iedereen wel eens … toch?). Naast die presentaties gaat mijn tuin de komende weken letterlijk ‘op de schop’, ik ben nauw betrokken bij de p.r. van de expertgroep Autisme en Vrouwen van de NVA en om de uitdagingen nog even groter te maken, ga ik eerst een week met vakantie en kan de week erna mijn nieuwe huisgenoot halen: een jong katertje, dat wel een poosje binnen moet blijven om zich bij en met mij thuis te gaan voelen. Ook daarover schrijf ik later weer.
Alles tegelijk, spannend en uitdagend, maar dat vraagt wel om grenzen!