In de periode dat ik bij de Inspectie voor de (Geestelijke) Gezondheidszorg werkte werd ik in de gelegenheid gesteld om, op basis van een langlopend onderzoek dat ik voor de inspectie deed naar ervaringen met elektroconvulsietherapie (ECT), te promoveren.
In die tijd was deze behandelmethode erg omstreden en er werd (vanuit de politiek maar ook vanuit patiëntenbewegingen binnen de geestelijke gezondheidszorg) op aangedrongen om te onderzoeken welke ervaringen en resultaten deze behandeling opleverde. Ik heb voor de opzet van dit project gebruik kunnen maken van een opzet waarbij per patiënt 3 invalshoeken gebruikt konden worden, nl. de patiënt zelf, een naaste van de patiënt en de behandelaar. En deze meting vervolgens vlak voor, vlak na en resp. 3 en 12 manden na afloop van de behandeling herhaald.
De gegevens die ik met dit onderzoek heb verzameld, heb ik voor mijn proefschrift bewerkt vanuit het perspectief van de bruikbaarheid van patiënt-oordelen over de eigen behandeling. Zelfbeoordelingen kunnen een belangrijke basis zijn voor de evaluatie van behandelingen. Of dit ook gold voor patiënten die behandeld zijn met ECT, was de hoofdvraag van mijn promotieonderzoek. Deze behandeling werd in die tijd pas in laatste instantie toegepast bij patiënten die lijden aan een ernstige, levensbedreigende depressie.
Voor belangstellenden: de pfd-versie van het boek vindt u achter deze link.
Bij elk proefschrift behoor je een pagina met stellingen te leveren. Voor een deel moeten deze worden afgeleid uit de resultaten van het onderzoek. Voor een ander deel ben je vrij om enkele, soms ludieke, stellingen te formuleren. Ik vind ze nog steeds actueel. Link naar mijn 
Wat ik hier als persoonlijke ervaring nog heel graag kwijt wil, is dat deze periode een van de mooiste van mijn leven was. De promotiedag zelf was een feest zoals ik dat nooit meer zal kunnen evenaren! Ik houd ervan om in het middelpunt van de belangstelling te staan, het is een vrijbrief om helemaal mezelf te kunnen zijn want ik ben de promovenda, ik heb de prestatie geleverd! De hele dag ben ik verwend door mijn beide paranimfen, Hans en Moniek. Alle mensen die er waren, kwamen voor mij. Wat wil je nog meer! Veel vrienden hebben samen een vriendenboek gemaakt, en de zin over de briljant (die ik ergens anders heb weergegeven) kwam van Moniek: ‘je bent als een briljant met veel facetten in je karakter. Facetten die oplichten en warme kleuren uitstralen wanneer je een sprankje licht uit je omgeving opvangt’. Deze zin heb ik tijdens mijn leven heel vaak voor ogen gehouden. Eigenlijk haast als een feit: geef me aandacht en ik sprankel… Later zou ik dit heel anders gaan zien, dat wordt uit de andere bijdragen op deze website wel duidelijk… ik duid hiermee op mijn gebrekkige ik-gevoel, die afhankelijkheid van goedkeuring/bevestiging door anderen, dat me jaren heeft gekost om daar een beetje vulling aan te geven. En wat bijna dagelijkse training vraagt!