RIAN ZH-Noord ‘Naar de overkant ….’

Verbinding

Ook voor mij in- en aangrijpende ervaringen kan ik qua gebeurtenis wel met anderen delen door ze te beschrijven. Maar de beleving ervan blijft – ook voor mijzelf – niet toegankelijk, terwijl deze stevig opgesloten wel op de deur bonkt. Ik voel daarin een gebrek aan verbinding met mezelf en met anderen.

De relaties met goede vrienden, maar ook familie, hebben ook een sterk wisselend karakter. Voor mij moet ‘de boel’ na een tijd van geen contact weer worden opgestart. De grote rode draad die bij goede relaties hoort, kan ik in een goede bui wel verzinnen, maar ik ervaar dat niet zo. Er moet een expliciete reden voor contact zijn. Gelukkig heb ik veel vrienden gekoppeld aan bepaalde activiteiten (zoals theater, eten, tennis of bridge). Dus die contacten gaan ‘vanzelf’.

Maar met anderen, die wel degelijk ook belangrijk voor mij zijn maar met wie ik contact heb omdat we elkaar al heel lang kennen (zonder duidelijke activiteiten), is het bij mij vaak ‘aan’ of ‘uit’. Ik heb mij altijd gehandicapt gevoeld in het als vanzelfsprekend onderhouden van relaties. Maakte heel makkelijk contact, maar dat beklijfde vaak niet. Op een gegeven moment was het ‘op’. In groepsvakanties kon ik het een week leuk hebben. Daarna kwamen de contacten op een ander, persoonlijker en intuïtiever, niveau. Ik viel uit de boot en dacht niets te vertellen te hebben en trok me terug in mezelf.

Ook in een jarenlange intieme relatie met een vriend moest de verbondenheid telkens opnieuw ‘gestart’ worden als we elkaar een poosje niet hadden gezien. Hij zei vaak: je blijft bij me, ook al ben ik niet bij jou… Ik voelde dat niet zo.

Nog een keer: kompas?

De kern van dit alles ligt in het feit dat ik ook vergeefs naar de verbinding met mezelf zoek, naar mijn innerlijk kompas. Bij mezelf ervaar ik vaak een soortelijk gewicht van 0. Ik benijd mensen die lekker in hun vel zitten en relaxed door het leven stappen: zij hebben zichzelf bij zich. Ik kan mezelf geregeld niet eens vinden. Voel me vaak mislukt en bestaan dank zij de aandacht en feed back van anderen… Zoals een vriendin over mij eens schreef: je bent als een briljant, als de zon erop schijnt dan schitter je maar zonder zon is hij dof en donker.


naar pag 4/Waarom word ik niet begrepen?