Op weg naar de diagnose
Totdat mijn oudste zus (toen werkzaam als orthopedagoog bij een indicatieorgaan) mij attendeerde op de mogelijkheid van autisme. Er hadden zich nl in de familiekring enkele keren situaties voorgedaan waarin ik mij diep ongelukkig voelde en absoluut geen aansluiting kon vinden, bijvoorbeeld tijdens de bruiloft van mijn nicht (waar ik tijdens het feest na afloop me niet wist te vermaken en uiteindelijk – tegen de afspraak om na afloop bij hen te blijven slapen – van dat feest gevlucht ben). Mijn grote zus was ook op andere momenten vaak mijn steun en toeverlaat bij mijn gepieker.
Tot zover de beschrijving van mijn leven tot mijn 60e jaar en de problemen die ik daarbij ondervond. In het volgende deel van mijn verhaal zal ik proberen aan te geven wat het inzicht over mijn ASS mij gebracht heeft. Let wel: elke persoon met ASS is uniek en ieder heeft daardoor zo zijn/haar eigen beperkingen. Ook de ‘winst’ die ten gevolge van deze handicaps wordt geboekt, zal heel persoonlijk bepaald zijn.
Diagnose
Nadat ik geattendeerd werd op de mogelijkheid van autisme, heb ik een gesprek gehad met prof Ina Van Berckelaer die nog net in Leiden werkzaam was. Op haar advies heb ik me laten doorverwijzen naar het autismecentrum daar. Dit gesprek gaf mij een enorme opluchting: eindelijk iemand die me begrijpt! Helaas was mijn huisarts pas na grote inspanning mijnerzijds tot medewerking te bewegen (ik was toch zo’n leuke, vlotte vrolijke meid: hoe zo autisme?). Ik heb daarvoor, in overleg met de huisarts, toen zelf mijn verwijsbrief opgesteld.
Het duurde enkele jaren totdat er een diagnose gesteld kon worden, maar uiteindelijk kwam het verlossende woord er uit: ik had inderdaad een vorm van ASS (Asperger).
Die diagnose leverde gemengde gevoelens op: enerzijds een vonnis, omdat het levenslang is en ik enkele illusies moest laten varen. Anderzijds bood de diagnose mij de mogelijkheid om mijn ‘getob’ in een ander perspectief te gaan zien en ervan te leren.
Er werd mij al snel, in afwachting van een beslissing over de soort behandeling of begeleiding, psycho-educatie aangeboden. Dit was een zeer gestructureerde individuele begeleiding, langs allerlei algemene kenmerken van ASS: omgaan en communiceren met andere mensen, soepelheid in denken en doen, je iets voorstellen of verbeelden en je in iemand inleven, en de omgang met zintuiglijke prikkels. Samen ga je vervolgens kijken wat je van de diverse kenmerken herkent. Daarna wordt nagelopen welke ‘trucs’ je jezelf hebt aangeleerd om met de beperkingen en krachten in die dimensie om te gaan. Zo wordt heel langzaam duidelijk hoe jouw eigen ASS eruit ziet en waar een behandeling zich op zou kunnen richten.