Presentatie Den Haag op 27 juni 2019
Deze bijdrage werd ondersteund door een PowerPoint-presentatie.
Hierna volgt mijn verhaal in steekwoorden.
Vooraf
Na mijn 60e jaar en na mijn pensionering de diagnose gekregen. Dat is belangrijk omdat ik lang, onbewust van mijn autisme, voor enkele ‘belemmeringen’ heb moeten compenseren en vaak vastliep zonder dat ik daar een verklaring voor kon vinden.
Vroeg geregeld bevestiging omdat ik niet wist ‘hoe het moest’ of deed ik vanuit mezelf onhandige dingen. Heb veel gedrag van anderen afgekeken en vervolgens ‘geleend’.
In mijn omgeving werd vaak negatief op mijn gedrag gereageerd met ‘jij bent altijd zo met jezelf bezig’, ‘jij zoekt altijd bevestiging’, ‘jij wilt er altijd bij horen’ of ‘jij doet dingen waarvan je denkt dat je daar goed in bent maar je wilt het helemaal niet echt’.
Het meeste verdriet deden mij feestjes waarbij ik me verloren voelde tussen dansende en vrolijk pratende mensen. Ik sloop daar dan ook meestal weg; verwachtte ook door niemand gemist te worden, behalve bij familiefeestjes. En dan werd mij dat vertrekken verweten. Zo’n feestje was, dankzij mijn oudste zus die orthopedagoog was, overigens wel de opmaat naar mijn diagnosetraject.
Dat ervaarde ik als falen en dat maakte mij angstig. Ik had, ook doordat het contact houden met klasgenoten of vriendinnetjes niet vanzelf ging, niet alleen het gevoel dat ik er niet bij hoorde, meestal eigenlijk het gevoel dat ik ‘mislukt’ was. Ik zei of deed vaak onhandige dingen waardoor ik mezelf juist tegenwerkte. Ik had geregeld nachtmerries over straf en dood moeten die, vanaf het moment dat ik de diagnose had, waren verdwenen.
Ik heb, vanaf mijn puberteit al, hulp gezocht bij diverse GGZ-instanties, maar nooit een formele diagnose (van wat dan ook) gehad.
- Als puber: individuele gesprekstherapie voor behandeling van nachtmerries (wekelijks gedurende 2 jaar)
- Als jongvolwassene: individuele gedragstherapie vanwege stemmingsproblemen (wekelijks gedurende een jaar)
- Groepstherapie (wekelijks gedurende een jaar)
- Klassieke psychoanalyse (5x per week gedurende 6 jaar)
- Gesprekken bij een eerstelijnspsycholoog (paar keer, hielp niet)