Informatieverwerking
Ik leun hierbij even op de definitie die Wouter Staal gaf bij het NVA Autismecongres waarin hij autisme onder meer aanduidt als een probleem met de integratie van informatie, dat vooral voorkomt op de probleemvelden taal- en communicatie en (zintuiglijke) prikkelverwerking. Volgens Staal kan dit leiden tot een kwetsbaarheid op een aantal gedragskenmerken. Die kwetsbaarheid speelt bij ieder mens langs de dimensie die loopt van gericht tot ernstig. Vandaar dat ook autisme een zo divers spectrum is, want iedereen heeft zo zijn eigen gedragskenmerken en –eigenschappen.
Ook ben ik doorgaans traag in vergaderingen waar het over inhoudelijke kwesties gaat. Vooral als er meerdere mensen hun inbreng hebben. Ik vind ik het parallel moeten volgen van die ander en het vasthouden aan mijn reactie om daarbij ook nog de juiste woorden te moeten vinden om mijn reactie te geven heel moeilijk. Dan maak ik soms keuzen, maar meestal kom ik of niet aan de beurt of doe ik mijn inbreng met half-fabrikaten van gedachten. Daardoor komt het dat ik wel een trefwoord noem, maar niet de genuanceerde argumentatie erbij. Het is me heel vaak overkomen dat een ander dan met mijn trefwoord op de loop gaat en daar wel de juiste redeneringen omheen kan overbrengen. Heel frustrerend vind ik dat. Of mijn woorden treffen gewoon geen doel omdat ik niet in staat ben om de ander te overtuigen.
In vergaderingen ga ik directe interactie over agendapunten liever uit de weg. Ik discussieer liever schriftelijk over een geschreven tekst. Intussen weet ik dat mijn informatieverwerking gewoon traag is: horen, luisteren, vertalen, antwoord bedenken en dan ook nog formuleren! …. Dat gaat niet. Als ik het allemaal niet kan verwerken trok ik me vroeger boos, eenzaam en verdrietig terug, maar merkte vooral ook dat mijn toehoorders zich niet meer tot mij maar tot mijn collega richtten. Heel frustrerend..
Zoiets maak ik nog steeds vaak mee: in vergaderingen ben ik bijvoorbeeld zwak. Kan t wel goed volgen maar niet participeren. Het kwam vaak voor dat ik een reactie wilde geven, maar mijn formulering nog niet gereed had, en dat mijn boodschap daardoor niet overkwam. Een ander pakte dan mijn ‘aanzet’ op en daar werd dan wel verder op ingegaan. Ik voelde me in dergelijke situaties erg falen (en mislukt voelen). Daarom vermijd ik besturen (ik word daar weleens voor gevraagd). Ik schrijf het veel liever op. Ik mail bijvoorbeeld ook veel liever dan dat ik contact met iemand zoek en dat is niet altijd even tactisch…
Waar ik ook erg aan hecht, is het kunnen sluiten van mapjes. Omdat mijn geheugen me vaak niet genoeg helpt om ‘lopende zaken’ in de peiling te houden (terugvinden), streef ik ernaar om bepaalde mapjes te kunnen sluiten. Iets dat daarmee samenhangt is dat ik het heel belangrijk vind dat mensen zich in hun mails houden aan het onderwerp dat erboven staat. Ik zoek me soms wezenloos naar berichten die gemakshalve in een lopende correspondentie worden ‘meegenomen’. Misschien is dit een uiting van mijn autisme, maar het lijkt me eigenlijk voor iedereen onhandig.
Ik onthoud of globale conclusies of juist de gedetailleerde onderbouwing ervan. Zelf kan ik ook heel goed analyseren wat er gebeurt (en wat juist niet), maar de opslag van de specifieke info en daarbij met name de terugvindbaarheid ervan, vind ik een ramp. Dit komt ook weer in beeld bij het geven van mijn eigen presentaties: ik breng kennelijk niet voldoende concentratie op om bij mijn hoofdlijnen te blijven of ze op te roepen.