Lifehacks voor vrouwen met autisme;
Handige tips voor dagelijkse problemen
Onder redactie van Els Blijd-Hoogewys, Marleen Bezemer, Audrey Mol en Annelies Spek
Uitg. SWP – ISBN 978 90 8560 193 7 – 8 maart 2024
“Hebbes!”, roept Annemiek (76) als ze deel 2 van Lifehacks tevreden in haar handen houdt. “Daar ben je dan! Een boek vol boeiende verhalen van vrouwen met en professionals over autisme, en dat nog wel op Internationale Vrouwendag!”.
Annemiek schreef daarin het hoofdstuk ‘Maatjes worden met jezelf‘ (nr 35).
Hierna volgt de tekst van een ‘interview’ met Annemiek door Mikkiko. Deze tekst is ook aangeboden aan de redactie voor publicatie via hun sociale media.
Zij kreeg het label Autisme bij haar identiteit toen ze al ruim 60 jaar was. “Daarop volgde een lange zoektocht naar de eigenschappen van dit belangrijke stuk van mijn nieuwe identiteit. Eerst vond ik een vijand achter de blauwdrukken die zich vanuit mijn jeugd in mij hebben genesteld, later kwam ik heel langzaam tot het inzicht dat er ook best een ‘waardevol persoon die er mag zijn’ onder schuil gaat”.
Om die persoon verder te ontdekken schrijft Annemiek uitgebreide blogs, geeft interviews en presentaties over haar eigen autisme. “Deze centreren zich rond het analyseren, opbouwen, onderhouden en verdiepen van vriendschap met zichzelf. Autisme zelf is een theoretisch concept het schuilt binnen in je maar het uit zich je leven lang via allerlei tentakels op veel levensgebieden. Bij mij waren dat vooral de sociale, intuïtieve kant van relaties”, legt Annemiek uit.
“Mijn publicaties waren in het begin vooral bedoeld als zelfanalyse maar ook vanuit een behoefte om autisme te kunnen ontsluiten voor anderen. Om meer begrip voor dit verschijnsel te kweken. De eenzaamheid die samengaat met een ‘opgesloten’ zelf dat haar eigen vijand is, is haast niet uit te leggen. Een negatief zelfbeeld was bij mij daarvan het gevolg.”
“Vooraf zijn de hoofdstukken door het redactieteam samengesteld en verdeeld over de auteurs die belangstelling daarvoor hadden getoond. Ik koos voor dit onderwerp omdat dit bij mij het centrale thema is. Je maakt daarbij eigenlijk een foto van de situatie op dat moment en van hoe je daar op dat moment tegenaan kijkt. Daarna gaan de redacteuren met dat plaatje aan de slag en maken er – samen met de andere verhalen – een mooi en vloeiend geheel van. Mooi om eens te ervaren wat het betekent om een schakeltje te mogen leveren binnen een mooi, op elkaar afgestemd geheel van persoonlijke en professionele ervaringen. Hulde voor de redacteuren!”
“Maar, net als in interpersoonlijke vriendschappen: het staat nooit stil. Maatjes worden met jezelf, zo heb ik ervaren, is een continu proces. Een attitude, eigenlijk. Net als bij interpersoonlijke vriendschappen heb je soms ruzie met jezelf, je wilt jezelf wel achter het behang plakken, maar je maakt samen ook heel mooie dingen mee. Je blijft de vriendschap verdiepen en juist dankzij de valkuilen in combinatie met de hoogtepunten, kom je door geregeld terug te schakelen naar je ‘onderbuik’ telkens verder met en dichter bij je eigenlijke zelf. Dat is bij mij de afgelopen tijd ook gebeurd en zelfs versneld.”.
“Het grappige is dat nu ik het resultaat lees, er eigenlijk nauwelijks iets is veranderd in de verbale foto die ik van mezelf heb gemaakt. Wel is er een belangrijke dimensie bijgekomen, en die zie je niet op die foto: nl. verdieping en een gegroeid vertrouwen in mezelf als maatje.”. “Langzaamaan ben ik van mijn eigen vijand mijn vriendin geworden. Wel met ups en downs, maar dat hoort bij vriendschap.”.
“Eigenlijk ben ik de laatste 10 jaar meer Annemiek geworden dan Mikkiko. Dat laatste is een pseudoniem, dat ik voor mijn website en mijn LinkedIn-pagina gekozen heb omdat ik in eerste instantie nog niet echt ‘uit de kast’ durfde of wilde komen met mijn autistische kant. Nu is dat anders, beide maatjes vloeien nu meer in elkaar over; later zal ik dit pseudoniem geleidelijk ook wel vervangen.”.
Wil je meer lezen over deze zoektocht, kijk dan eens op haar website Mikkiko.
“Ik zou iedereen die worstelt met haar zelfbeeld, 3 dingen willen aanraden:
– Heb geduld en vertrouw op jezelf: je groeit niet in één rechte lijn naar jezelf toe.
– En verwacht geen absoluut eindpunt in dat proces, want dat is er niet.
– Probeer, hoe dan ook, in goede en in slechte momenten de tijd te nemen om terug te schakelen naar wat je ‘onderbuik’ je aangeeft. Naar wat jou beweegt en motiveert. Daar zit jij, je maatje!
Dat noem ik ‘het leven leren leven’!
Ik wens jullie veel wijsheid toe met dit mooie boek. Samen met deel 1 vormt het een mooi setje autismeverhalen.”
Aldus Annemiek & Mikkiko